Το άγνωστο, αλλά γραφικό, Σκεπάρι Καλαμπάκας (εικόνες)

Το Σκεπάρι  είναι χωριό του νομού Τρικάλων υπαγόμενο διοικητικά στον Δήμο Μετεώρων. Είναι κτισμένο στις βορειοδυτικές υπώρειες των Αντιχασίων σε υψόμετρο 560 μέτρων. Ιστορικά, η πρώτη χρονολογημένη γραπτή αναφορά στο Σκεπάρι ανάγεται στα 1613-14. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο μόνιμος πληθυσμός του οικισμού ανέρχεται σε 160 κατοίκους.

 

Η πρώτη γνωστή γραπτή αναφορά στο χωριό Σκεπάρι ανάγεται στην Τουρκοκρατία και προέρχεται από χειρόγραφο της Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων των ετών 1613-14.  Μια επιπλέον αναφορά σε χειρόγραφο της μονής Δουσίκου της περιόδου 1530-1692, δεν είναι επακριβώς χρονολογημένη. Εντούτοις, το Σκεπάρι δεν αναφέρεται στην τουρκική απογραφή του 1454-55 ούτε σε χειρόγραφο της Μονής Μεγάλου Μετεώρου όπου καταγράφονται τα ονόματα 223 άλλων θεσσαλικών οικισμών στα 1592-93. Μεταγενέστερες μνείες του χωριού ανευρίσκονται σε άλλα χειρόγραφα της Μονής Βαρλαάμ των ετών 1754-1765.

Στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η περιοχή του Σκεπαρίου υπαγόταν στο Σαντζάκι των Τρικάλων. Μετά την απελευθέρωση. Το Σκεπάρι, όπως και το μεγαλύτερο τμήμα της Θεσσαλίας, ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος το 1881 με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.

Το 1883 ο οικισμός εντάχθηκε με το όνομα Σκιπάρι στο νεοσυσταθέντα Δήμο Αιγινίου που είχε έδρα την Καλαμπάκα. Το 1912 δημιουργήθηκε η Κοινότητα Σκεπαρνίου που περιελάμβανε τον ομώνυμο οικισμό ως έδρα καθώς και τους οικισμούς Μοναστήρι Βουτουμά (Βιτουμά) και Μετόχι Βουτουμά. Οι τελευταίοι οικισμοί το 1919 αποσπάστηκαν από την Κοινότητα Σκεπαρνίου και εντάχθηκαν στην Κοινότητα Καλαμπάκας.

Στα αποτελέσματα της απογραφής της 16ης Οκτωβρίου 1940, ο οικισμός αναφέρεται πλέον ως Σκεπάριον και η κοινότητα ως Κοινότητα Σκεπαρίου.