Το Μοναστήρι της Λάρισας που παράγει γάλα, τυριά και παραδοσιακά προϊόντα

Μοναδική αποδεικνύεται η εξωστρέφεια που επιδεικνύει ένα μοναστήρι στη Λάρισα και σίγουρα αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να ακολουθεί τις τάσεις της νέας εποχής. Η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου στην Ανατολή Αγιάς καταφέρνει με ένα πολύ προσεγμένο site αλλά και συνεχή ενημέρωση από τη σελίδα του στο Facebook να κεντρίζει το ενδιαφέρον των πιστών και να κερδίζει τη συμπάθεια όλων.

 

Μέσα από αυτά τα δύο διαδικτυακά «εργαλεία» το μοναστήρι ενημερώνει διαρκώς για όλες τις δράσεις του, και τις προσπάθειες που γίνονται, για τα προϊόντα που φτιάχνονται στο χώρο και τον τρόπο με τον οποίο πωλούνται, για τις εκθέσεις στις οποίες λαμβάνει μέρος αλλά και για κάθε τι που ενδιαφέρεται κάποιος να μάθει γύρω από τη Μονή.

Με βάση όλα τα παραπάνω η Larissanet επιχειρεί να κάνει μια καταγραφή αυτής της σπουδαίας προσπάθειας που είναι γεμάτη ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την περιοχή της Λάρισας και συγκεκριμένα της Αγιάς.

Αυτός ο πανέμορφος τόπος βρίσκεται στις πλαγιές του Κισσάβου, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το χωριό Ανατολή και μια ώρα απόσταση περίπου από τη Λάρισα σε υψόμετρο 1.080 μέτρων.

Η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου στην Ανατολή ιδρύθηκε τον 16^ο αιώνα και αναστυστάθηκε από μια ομάδα μοναζουσών το έτος 2000. Συγκεκριμένα ιδρύθηκε από τον οσιομάρτυρα, Άγιο Δαμιανό περί το 1550, ο οποίος οργάνωσε κοινοβιακή μοναστική αδελφότητα και παράλληλα ασκήτευσε σε παρακείμενη χαράδρα. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του, το μοναστήρι λειτούργησε μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο αλλά κατόπιν ερημώθηκε.Το 1980 κοντά στο μεταβυζαντινό αρχικό οικοδομικό συγκρότημα, αγιορείτες πατέρες άρχισαν να κτίζουν καινούρια πτέρυγα την οποία εγκατέλειψαν το 1983.

Από τον Ιούλιο του 2000 ανέλαβε να αποκαταστήσει το μοναστήρι η διεθνής γυναικεία αδελφότητα από το Ιερό Ησυχαστήριο του Αποστόλου Παύλου στο Λαύριο της Αττικής.

Τα κτίρια, η λειτουργική ζωή και οι καλλιέργειες

Η Ιερά Μονή περιλαμβάνει σήμερα κτηριακά, το Παλαιό Μοναστήρι, τα Νέα Οικοδομήματα, την Εκκλησία του Αγίου Δαμιανού, το Ασκητήριο του Αγίου Δαμιανού καθώς επίσης την κτηνοτροφική μονάδα με τις καλλιέργειες.

Η μοναστική αυτή κοινότητα ορθόδοξων μοναχών από διάφορες χώρες, όπως πληροφορεί η επίσημη ιστοσελίδα του, επιβεβαιώνει εμπράκτως ότι στην ορθοδοξία δεν γίνονται διακρίσεις έθνους, φυλής και γλώσσας.

Η λειτουργική ζωή αποτελεί το κέντρο της καθημερινής ζωής της μοναστικής κοινότητας. Την λειτουργική ζωή συμπληρώνουν διακονήματα καθώς και η φροντίδα των καλλιεργειών και των εκτροφών της κτηνοτροφικής μονάδας, «που βοηθούν στην συντήρηση της Μονής και την εξασφάλιση των απαραίτητων «προς το ζην»ενώ ταυτόχρονα αποτελούν παραδοσιακές μοναστηριακές εργασίες και έμπρακτη έκφραση σεβασμού προς τον Κτίστη Τριαδικό Θεό» όπως αναφέρεται.

Εγκάρδια επιθυμία των μοναχών είναι η αναστύλωση της «Παλαιάς Μονής».

Σύμφωνα με την επίσημο ιστότοπο «ως θρησκευτικό και πολιτισμικό μνημείο αποτελεί μέρος της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής και καλλιτεχνικής ιστορίας του τόπου, όπως επίσης και μοναστική πνευματική κληρονομιά για την γενιά μας και τις επόμενες.

Είναι σπάνιο ως προς την γεωγραφική του θέση, το περιβάλλον, και την τοπική ιστορία, αξιοθέατο της Θεσσαλίας και προσβάσιμο σε κάθε απαιτητικό επισκέπτη».

Η αναστήλωση ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2015 και η ολοκλήρωση της φαίνεται έργο μακρινό. Ωστόσο ο κάθε προσκυνητής μπορεί να επισκεφτεί το ναό με τις ιδιαίτερες τοιχογραφίες και τον περιβάλλοντα χώρο και να βιώσει απλότητα και κατάνυξη στις αξέχαστες λειτουργικές ευκαιρίες.

Όπως τονίζεται «το κόστος για τη συνέχιση αυτού του αξιόλογου έργου αναστηλώσεως είναι πολύ μεγαλύτερο από τις οικονομικές δυνατότητες της Μονής. Έτσι εκτιμάται κάθε βοήθεια σ’ αυτήν την προσπάθεια».

Τα προϊόντα και η φιλοξενία

Στο μοναστήρι πωλούνται παραδοσιακά γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα (κυρίως γαλακτοκομικά και παράγωγά τους), εργόχειρα, είδη ευλαβείας κ.α.

Στο μοναστήρι υπό φυσιολογικές συνθήκες φτάνουν προσκυνητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Απολαμβάνουν την εξαιρετική φύση και τις λατρευτικές ευκαιρίες της Ιεράς Μονής. Κάποιοι μάλιστα που διψούν για την εμπειρία της μοναστικής καθημερινότητας, φιλοξενούνται στον ξενώνα.

Όλα αυτά βέβαια πλέον με τον κορωνοϊό έχουν αλλάξει και οι άνθρωποι της Μονής κάνουν υπομονή για να μπορούν να επανέλθουν στη φυσιολογικότητα που τόσο έχει λείψει σε όλους

 

*Πληροφορίες και φωτογραφίες του αφιερώματος της Larissanet αντλήθηκαν από σάιτ του μοναστηριού (www.saintjohns-monastery.gr)όπως και από τη σελίδα στο Facebook.

Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ LARISSANET