Η κολυμπήθρα που «τρελαίνει» κόσμο στα παράλια της Λάρισας (φωτ. & βίντεο)

Πριν από περίπου ένα μήνα βρέθηκε στα παράλια της Λάρισας μια δημοσιογραφική ομάδα από 14 media της χώρας και επισκέφτηκε σημαντικά τοπόσημα της ευρύτερης περιοχής. Οι περισσότεροι από αυτούς εντυπωσιάστηκαν από το γεγονός πως πρόκειται για μία μοναδική περιοχή με 70 χλμ. ακτογραμμή και περισσότερες από 30 παραλίες.

ADVERTISING

Χαρακτηρίστηκε ως ένας προορισμός εύκολα προσβάσιμος από κάθε περιοχή. Σε σχετικό μάλιστα αφιέρωμα έγινε από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων έγινε ιδιαίτερη μνεία στα φαράγγια, τις λίμνες, τα μονοπάτια, το Δέλτα του Πηνειού με τους ερωδιούς που δίνουν την δυνατότητα εξερεύνησης του τόπου μέσα από ένα πλήθος υπαίθριων δραστηριοτήτων. Για την όμορφη εικόνα που σχημάτισαν οι εκπρόσωποι των Μέσων, συνέβαλαν τα μέγιστα τα παραδοσιακά χωριά που αναπτύσσονται σε όλη την πλαγιά του Κισσάβου, οι ιαματικές πηγές του Κόκκινου Νερού, το πρώην Βασιλικό κτήμα στο Πολυδένδρι, τα αξιοθέατα, αλλά και τα μοναστήρια, τα ασκηταριά και εκκλησίες που αποτυπώνονται στο Όρος των Κελίων.

Κάποιοι ωστόσο δεν εντυπωσιάζονται από όλα τα παραπάνω αλλά από τις λεπτομέρειές τους. Τα μικρά σημεία που έχουν κάτι το ιδιαίτερο, ίσως και μοναδικό. Ένα από αυτά τα σημεία με πολύ συγκεκριμένες λεπτομέρειες είναι η κολυμπήθρα που βρίσκεται στο Κόκκινο Νερό. Βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από τον κεντρικό δρόμο, αμέσως μετά την διασταύρωση για Κόκκινο Νερό, όταν κάποιος κινείται από Βελίκα προς Στόμιο.

Κανείς ωστόσο που δεν έχει ξαναβρεθεί εκεί δεν θα πιστεύει στα μάτια του πως ένα τόσο μικρό άνοιγμα του δρόμου κρύβει μια τέτοια έκπληξη μετά από ένα μόλις λεπτό περπάτημα.

Πρόκειται για το σημείο από όπου διέρχεται το κόκκινο νερό, παγωμένο και πεντακάθαρο. Εκεί υπάρχει ένα άνοιγμα στο βράχο, στο οποίο χωράει ένα μόλις άτομο για να μπει ολόκληρο στο νερό. Βέβαια χρειάζεται μεγάλο θάρρος και καλές σωματικές αντοχές αφού η θερμοκρασία του νερού είναι πολύ χαμηλή. Τόσο χαμηλή που δεν επιτρέπει σε κάποιο άτομο να παραμείνει αρκετή ώρα μέσα σ’ αυτό.

Χρόνο με το χρόνο, αυτό το σημείο γίνεται πραγματικά ανάρπαστο αφού τόσο οι Έλληνες όσο και οι ξένοι τουρίστες σταματούν όταν περνούν από το σημείο, ή έρχονται μόνο και μόνο γι’ αυτό από γειτονικές παραλίες.

Η πέτρινη σκάλα και η υπομονή

Το τελευταία χρόνια, έχει κατασκευαστεί μια ωραία πέτρινη σκάλα με την οποία οι επισκέπτες κατεβαίνουν με ασφάλεια στο χώρο. Τώρα αν τύχει κάποιος να συναντήσει πολύ κόσμο στο σημείο, χρειάζεται να δείξει λιγάκι υπομονή αφού μοιράζεται ο χρόνος και ένας – ένας κάνει τη βουτιά του. Το δύσκολο βέβαια είναι όταν σταματούν ολόκληρα γκρουπ με τουρίστες. Εκεί προτιμότερο είναι να επιλεγεί κάποια άλλη στιγμή για καλύτερη εμπειρία.

Το εντυπωσιακό είναι πως όταν μπει κάποιος μέσα στο παγωμένο νερό αντιλαμβάνεται αμέσως πως πρόκειται για νερό με ιδιαίτερα στοιχεία και άλλες ιδιότητες.

Για την ιστορία το Κόκκινο Νερό και τις ιαματικές πηγές του όπως και τις ιδιότητές του γενικότερα, έχουν γραφτεί πολλά. Πρόσφατα το Larissanet.gr αναδημοσίευσε, μέσω ενός τεκμηρίου για τον Ιούνιο του 2022 από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους νομού Λάρισας, ένα ενδιαφέρον κείμενο το οποίο επιμελήθηκε η Αλεξάνδρα Πετούση.

Σύμφωνα μ’ αυτό, το ανθρακούχο μεταλλικό κόκκινο νερό, οφείλει το όνομά του στο ότι αν και άχρωμο και διαυγές, αφήνει στα μέρη και τα σκεύη που έρχεται σε παρατεταμένη επαφή, ένα βαθύ κόκκινο χρώμα, γεγονός που οφείλεται στα μεταλλικά άλατα που αυτό περιέχει. Το νερό ήταν γνωστό και ιδιαιτέρως αποτελεσματικό για την αντιμετώπιση και θεραπεία διαφόρων ασθενειών.

Οι προσπάθειες εμφιάλωσης

Στο ίδιο κείμενο αναφέρονται και οι προσπάθειες εμφιάλωσης του «θαυματουργού νερού». Πρώτος αποπειράθηκε ο βουλευτής Αγιάς Μιλτιάδης Δάλλας το 1896, στη συνέχεια ο Κωνσταντίνος Λογοθέτης, πολιτικός από την Αθήνα και αργότερα ο Γεώργιος Δημητρακόπουλος, εκδότης της εφημερίδας «Ελευθερία». Ιδρύθηκε, μάλιστα και Ανώνυμη Εταιρεία Πόσιμων Ιαματικών Υδάτων, με κυριότερο μέτοχο την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, όπου το ιαματικό νερό της περιοχής θα εξαγόταν στην Τουρκία, την Αίγυπτο, τη Ρωσία και πολλές ακόμη χώρες.

Το 1900 ενδιαφέρθηκε να εμφιαλώσει το ιαματικό νερό μια αγγλική εταιρία, η οποία προέβη σε υδρομάστευση (κατασκευή τεχνικού έργου συγκέντρωσης του νερού μίας πηγής) και κατασκευή εξέδρας στην παραλία του Κόκκινου Νερού. Η εξέδρα που απαρτίζονταν από δύο τσιμεντένιες βάσεις που υπάρχουν μέχρι και σήμερα μπροστά από τα θερμά θαλάσσια λουτρά, χρησιμοποιήθηκε πιθανόν για τις θαλάσσιες μεταφορές του εμφιαλωμένου νερού και ήταν σε χρήση μέχρι το 1935, όταν κατασκευάστηκε η εξέδρα από το ξενοδοχείο του Γ. Δημητρακόπουλου. Όπως φαίνεται όμως από τα στοιχεία, η εμφιάλωση αυτή δε διήρκησε πολύ και η αγγλική εταιρία αποχώρησε από την περιοχή.

Ο Γ. Δημητρακόπουλους, σύμφωνα με τα ΓΑΚ Ν. Λάρισας και το κείμενο της κα. Πετούση, επιχείρησε τη δεκαετία του ΄30 μια δεύτερη απόπειρα εμφιάλωσης του ιαματικού νερού των πηγών, ενοικιάζοντας από το Δημόσιο τις πηγές και κάνοντας εισαγωγή χιλιάδων γυάλινων φιαλών, ειδικά για αυτό τον σκοπό. Η επιχείρηση δεν κράτησε πολύ λόγω δυσκολίας του νερού να διατηρηθεί στη φυσική του κατάσταση. Ο ίδιος έκανε κι άλλη απόπειρα εμφιαλώσεως τη δεκαετία του 1950 με την κυκλοφορία χιλιάδων φιαλών, με σύγχρονο πρεσαριστό πώμα, άλλα για τους ίδιους λόγους η επιχείρηση απέτυχε.

Όλες οι προσπάθειες για την εμφιάλωση του ιαματικού νερού απέτυχαν αφενός γιατί ο άφθονος σίδηρος που περιείχε κατακάθονταν στον πυθμένα της φιάλης και καθιστούσε το νερό ανενεργό για τις παθήσεις που θεραπεύει και αφετέρου επειδή χάνονταν η φυσική ουσία που περιείχε. Έκτοτε δεν επιχειρήθηκε ξανά η εμφιάλωση του ιαματικού νερού και το ιαματικό Κόκκινο Νερό, πίνονταν μόνο από την πηγή.